- GREGORIUS VII
- GREGORIUS VII.Tuscus, prius Hildebrandus appellatus, successit Alexandro II. A. C. 1073. quem secutus edixit, Ne Laicus,cuiuscumque conditionis, Investituram Ecclesiastici muneris conferret. Vormatiae Synodo habitâ Necromantiae, adulterii, aliorumqueve scelerum accusatus et depositus, Henr. IV. Imp. indigne habuit. Lamb. Schafn. Sacerdotum coniugia inhibuit: de quo mira vide apud Sigebert. Naucler Schaffnaburg. etc. Anathema Henrico frustra supplici denuntiavit, surrogato ei Rodolpho, missâ ei coronâ, cum his verbis:Petra dedit Petro, Petrus diadema Rodolpho.Sigebert. Vide et Helmold. c. 28. sed infelix hic, dextrâ in praelio praecisa, agnovit periurii poenam. Cui substitutum Henricum Lucelburg. portâ cum cardinibus avulsâ, cum aliis, oppressit. Postea Henricus, Româ expugnatâ, Gregorium in mole Admani obsedit, qui inde profugus, ope Guichardi Apuliae Ducis, Salerni Obiit, A. C. 1085. Vide Ursperg. Bennonem Cardin. in vita Gregorii: Et de Caelibatu imperato, eiusqueve in Germania, Mediolani, ubi Guido Archiep. clericis uxores habere nihilominus permisit, unde Patarini orti et Angliâ, remoris, vide Sigon. l. 9. Ioh. Naucl. Gen. 36. Polydor. l. 9. M. Chemn. exam. de Caelibatu. Hic cum Epistolas decretales publicasset, orbi Christiano horrendam incubuisse pestem, quod alii melius Gregorio IX. tribuunt, refert Aventin. Ann. Boior. l. 7. Eum excepit Clemens Antipapa et hunc Victor III. Ceterum is, Pontificiae Monarchiae auctor praecipuus, Dictatus scripsit, de quibus supra dictum.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.